Fietsen in de Ardèche: Col de l’Escrinet en Col du Benas
Na een flinke dag regen met de nodige overstromingen van rivieren in de buurt, is de eerste onrust uit de buurt weer wat weg. Geëvacueerde campings en drijvende caravans op zo’n 35km afstand van onze camping, maar bij ons gelukkig alleen een ondergelopen voortent. Gelukkig schijnt de zon weer en terwijl de tenten weer opdrogen is het in de middag tijd voor een tweede ronde door de Ardèche. Vandaag staat er ronde van zo’n 60 kilometer op de agenda met daarin 2 beklimmingen van de 2e categorie. Als eerste de Col de l’Escrinet vanuit Lussas naar Saint-Laurent-sous-Coiron en later de Col du Benas vanuit Saint-Priest naar Freyssenet.
De warming-up is vandaag de klim naar het dorp Mirabel. Ik begin daarom net als de eerste ronde met de D458 naar Mirabel en op hetzelfde kruispunt als dag 1 ga ik deze keer rechtsaf, waar de D458 verder omhoog gaat naar Mirabel. De zon is best warm en het is dan misschien ook niet zo slim om gelijk met een klim van gemiddeld 5% te beginnen. Maar gezien de vele hoogtemeters die ik in juni al in de benen heb zou dit toch geen probleem moeten zijn. Toch kom ik op deze 2,5 kilometer niet hoger dan een gemiddelde snelheid van 13,5 km/u en heb ik moeite om een lekker fietsritme te vinden. Op een kleine kilometer voor Mirabel kom ik op de splitsing D258 en D259 en ik sla hier links af richting Lussas en Saint-Privat. De weg die ik enkele dagen eerder al klimmend fietste, die daal ik nu af en de open rechte weg naar Lussas geven me de mogelijkheid een lekkere snelheid te halen.
In Lussas ga ik rechtsaf de D224 richting Privas op en na nog een stukje vlak begin ik op het kruispunt van de D224 en de D324 aan de eerste van de 2 langere beklimmingen die vandaag op het menu staan. De col de l’Escrinet is een beklimming die je vanuit meerdere plaatsen kunt beklimmen, vanuit het zuiden is de klim bijna 12 kilometer lang en krijg ik een gemiddelde van 5% voor de kiezen. Het is inmiddels behoorlijk warm als ik de D224 verlaat en aan deel 1 van de klim richting Saint-Laurent-sous-Coiron begin. Dit eerste deel is zo’n 3,5 kilometer en er zitten best wat pittige stukjes tussen die richting de 10% gaan. Ik word al gauw ingehaald door een jonge renner en aanhaken lukt ook niet. Na die 3,5 kilometer kom ik op een t-splitsing en waar de D324 verder richting St Laurent gaat, ga ik linksaf een smallere weg in richting Privas. De weg is niet alleen smaller, maar ook slechter en als er dan ook nog een paar brandweerauto’s tegemoet komen, moet ik even van de fiets af om te stoppen. Op een gegeven moment vlakt de weg af en daalt hij al ligt. Ik stop om even wat foto’s van het uitzicht te maken en wat te eten. Als ik verder ga en hoop af te dalen blijkt dat ik nog niet op de stop was, maar slechts op een vlak tussenstuk. Ik krijg nog weer een aantal steile stukken tussen de 9 en 10% voor de wielen en heb het dan ook even flink zwaar met de warmte. Uiteindelijk bereik ik na een uurtje de top, waarin ik wel 12 minuten gepauzeerd heb.
De afdaling die volgt is in het begin nog een lastige. De smalle weg, het mindere asfalt en af en toe een tegenligger maken het er niet makkelijker op. Na een paar kilometer kom ik uit op de splitsing met de D104, de weg van Aubenas naar Privas. Op dit punt ligt nog een geocache die ik even opzoek en al gauw zit ik weer in de afdaling. Nu gaat het gas erop en veel sneller dan gehoopt mag ik de D104 weer af om verder te dalen naar Saint-Priest via weer een smallere, maar leuke binnenweg. Ik daal nog wat kilimeters af naar het kruispunt met de D7 waar de Col du Benas gaat beginnen. Aan de voet van deze beklimming staat een bord met beschrijving van de klim en tijdens de klim zou blijken dat ik elke kilometer op de hoogte werd gehouden van wat me die kilometer te wachten stond. Van te voren wist ik dus dat er een klim van een 10,8 kilomter aan zat te komen met 4,6% gemiddeld en 6,1% maximaal. Nou gezien de percentages die ik eerder dit voorjaar had gefietst en ook vandaag nog, leek dit een eitje te worden. De eerste kilometers waren inderdaad ook een eitje, maar na een kilometer of 5 begon mijn ritme wat te stokken. Ik begon wisselvallig te rijden en zeker richting de top werd het erg zwaar. Toch kon ik wel genieten van het uitzicht tussen de rotsen door naar het in het dal gelegen stadje Privas. De klim ging voornamelijk door het bos en pas op de top werd het open. De 10 kilometer legde ik af in tuim 41 minuten en met een gemiddelde van 14,4 km/u was ik niet zo heel tevreden. Na een korte pauze en een hapje eten begin ik aan de afdaling van zo’n 12 kilometer naar Saint-Jean-le-Centenier. Met een gemiddelde van -4% en een sneldheid van boven de 43 km/u kom ik weer in het dorp aan. De daling kenmerkt zich door een deel met lange stukken waar je gas kunt geven, gevolgd door een wat bochtiger stuk door het bos met een paar haarspeldbochten erin.
Ook de laatste meters richting de camping zijn lekkere afdaalmeters en na het parkeren van mijn fiets en even uitpuffen hobbel ik naar het zwembad om daar met de rest van het gezin te genieten van het heerlijke weer. Ook de tweede ronde fietsen in de Ardèche was niet heel makkelijk. De temperaturen en het slechte wegdek vallen tegen, maar de conditie van de benen ook wel. Ik had gehoopt dat het allemaal wat makkelijker ging. Toch was de route die ik vandaag gefietst heb een stuk mooier dan de eerste. Vooral het feit dat je bijna geen kilometers over de grote wegen hebt geeft een boel rust. De beide cols waren goed te fietsen beklimmingen waarop te snel beginnen bij mij wel werd afgestraft in de laatste kilometers. Al met al toch weer genoten!
